آمريڪي صدر ’ووڊرو ولسن‘ طرفان پهرين عالمي جنگ جي خاتمي ۽ دنيا ۾ امن جي قيام لاءِ آمريڪي ڪانگريس اڳيان، اهي نُڪتا هڪ تقرير جي شڪل ۾ 18 جنوري 1918ع ۾ پيش ڪيا ويا. انهن نُڪتن جي خاص مقصدن ۾ (1) ڳُجهن معاهدن کان پرهيز۽ کليل سفارتڪاريءَ کي ترجيح، (2) سمنڊن ۾ آمدرفت جي آزادي، (3) هٿيارن جي عام گهٽتائيءَ تي زور، (4) واپاري/ڪاروباري رڪاوٽن کي هٽائڻ (5) هٿيارن جو انگ گهٽائڻ ، (5) بيٺڪن بابت اڻ- ڌُريي طريقي سان فيصلا ڪرڻ ، (6) روسي علائقي ۾ موجود جرمن فوج جي واپسي ۽ روس ۾ اُتان جي ترجيح موجب سياسي سرشتو قائم ڪرڻ جي پڪ ڏيڻ ، (7) جنگ کان اڳ جي پوزيشن مطابق بيلجيم جي جُدا حيثيت مڃڻ ، (8) فرانس کي مڪمل طور تي آجو ڪرائڻ ۽ جرمنيءَ جي قبضي هيٺ آيل سندس علائقن ’ايلسيس‘ ۽ ’لورين‘ کي واپس فرانس حوالي ڪرڻ ،(9) اٽليءَ جي حدن کي واضح ڪندي اٽليائي ٻولي ڳالهائيندڙ هر شهريءَ کي ان ملڪ ۾ رهڻ جو حق ڏيڻ ، (10) بلقاني رياستن کي آزادي ۽ خودمختياريءَ جو حق ڏيڻ ، (11) ترڪي ٻولي ڳالهائيندرن کي تُرڪ حڪومت جو اختيار ڏيئي غير تُرڪ رياستن کي ترڪ سلطنت مان آزاد ٿيڻ جو حق ڏيڻ (12) سامونڊي ڪنارو رکندڙ آزاد پوليائي رياست جو قيام ، (13) دنيا جي رياستن کي سياسي ۽ علاقائي سلامتي مهيا ڪندڙ اداري ’قومن جي انجمن‘ جو قيام ۽ (14) مُختلف قابض مُلڪن طرفان بيٺڪن مٿان ٿيندڙ دعوائن بابت ڪنهن گڏيل راءِ تي پهچڻ شامل هو. انهن چوڏهن نُڪتن منجهان نَوَ نڪتا ته رڳو يورپ اندر ڇڪتاڻ جي خاتمي لاءِ سازگار ماحول پيدا ڪرڻ بابت هُئا. جنهن جي نتيجي ۾ جرمني جنگبنديءَ لاءِ تيار ٿيو . ان کانسواءِ اهي نُڪتا عالمي سطح تي گڏيل تنظيم بنائڻ لاءِ پيڙهه جو پٿر ثابت ٿيا ۽ نتيجي ۾ League of Nations جو ادارو وجود ۾ آيو. اها ٻي ڳالهه آهي ته بعد ۾ خود آمريڪا ئي ان اداري جو ميمبر ٿيڻ کان انڪار ڪيو. ان هوندي به بين الاقوامي لاڳاپن ۾ آمريڪا جي طرفان اها پهرين سنجيده پيش قدمي هئي. نظرياتي طور تي صدر ولسن جو اهو خاڪو بين الاقوامي سرشتي ۾ خيال پرست مُفڪرن جي حوالي سان بنيادي خاڪي جي حيثيت رکي ٿو